Prof. Dr. Johann Günther

29 października w PAN-Stacji Naukowej w Wiedniu odbył się wykład prof. Johanna Günthera pt. „Mein Oman. Ein Jahr Leben und Arbeiten auf der Wüste als Universitätsrektor”  (Mój Oman. Rok życia i pracy na pustyni jako rektor Uniwersytetu). Spotkanie zostało zorganizowane przez Stację Naukową, Klub Profesorów przy Stacji i Towarzystwo Austriacko-Polskie, którego prof. Günther był wieloletnim i aktywnym wiceprzewodniczącym. Licznie przybyłych gości powitali: dyrektor Stacji, prof. Bogusław Dybaś, przewodnicząca Klubu Profesorów, prof. Elżbieta Wiedner-Zając i prof. Theodor Kanitzer, przewodniczący Towarzystwa Austriacko-Polskiego i Międzynarodowego Towarzystwa  Chopinowskiego.                                    
Wystąpienie prof. Günthera, wygłoszone w niezwykle przystępny i interesujący sposób, było podzielone na kilka części. Swoistym wstępem do głównego tematu prezentacji było, zgodnie z rozpowszechnionym w Omanie zwyczajem, rozpalenie kadzidełka w specjalnym naczyniu, którym uczestnicy „wachlowali się”, podając je sobie z rąk do rąk. Referent przedstawił najpierw swoja drogę do Omanu, budowę budynków uniwersyteckich, uroczyste otwarcie, a następnie aktywność tej anglojęzycznej placówki naukowej (jest to jedna z ośmiu działających w tym kraju uczelni wyższych), przy czym szczególny nacisk położył na jednodniowy protest studentów w ramach tzw. arabskiej wiosny. Podczas wykładu, bogato ilustrowanego zdjęciami, prof. Günther opisał również problemy codziennego życia, wspaniały dom, w którym mieszkał, wygląd głównych miast i prowincji oraz religijne i folklorystyczne zwyczaje Omańczyków. Referent zwrócił uwagę na fakt, że Oman dzięki bogatym złożom gazu i ropy, jest niezwykle zamożnym krajem, który na różne sposoby wspiera swoich obywateli. Od lat siedemdziesiątych XX w., od kiedy panuje pokój i rządzi nowy sułtan, kraj wszedł na drogę niezwykle szybkiego rozwoju gospodarczego i społecznego. Szczególne zainteresowanie publiczności wzbudziła sytuacja kobiet. Wbrew stereotypom nie jest ona wcale taka zła, choć podczas różnych uroczystości kobiety i mężczyźni jedzą osobno. Studentki mieszkają co prawda w zamkniętych akademikach, które, poza wyjazdami na uniwersytet, opuszczają tylko podczas wycieczek czy wypadów na zakupy, ale uczą się też o wiele lepiej od mężczyzn. Podczas wspomnianego już jednodniowego protestu, to właśnie dwie studentki były liderkami strajkującej młodzieży. Kobieta, krewna sułtana, jest także ministrem edukacji. Na zakończenie swojego wystąpienia prof. Günther opisał zorganizowany przez siebie pierwszy w Omanie koncert muzyki klasycznej i procedurę wyboru swojego następcy na stanowisko rektora.
W opinii wszystkich uczestników wykład był niezwykle udany, czego wyrazem były pytania do referenta po zakończeniu wystąpienia. Spotkanie uświetnił recital fortepianowy Piotra Kościka, który wykonał Impromptus Op. 142 Nr. 1 f-moll Franza Schuberta.

Tadeusz Skwara