Wystawa

Karol Lanckoroński był jedną z bardziej interesujących osobowości Wiednia przełomu XIX i XX wieku. W zaprojektowanym dla niego przez Hellmera i Fellnera, utrzymanym w stylu neobarakowym Pałacu, znajdującym się wówczas w bliskim sąsiedztwie Belwedere, a zniszczonym podczas nalotu w trakcie II wojny swiatowej znajdowała się jedna z najważniejszych prywatnych kolekcji dzieł sztuki (m.in. dzieła Tintoretto, Canaletto i Rembrandta). Ślady Lanckorońskiego odnajdujemy także w dzielnicy Wiednia Hietzing: w okresie  1894 - 1896 powstaje w Ober Sankt Veit na jego polecenie Faniteum jako mauzoleum, poświęcone jego drugiej zmarłej żonie Franziska Xaveria von Attems-Heiligenkreuz, zwanej "Fani". Mauzoleum, zakwalifikowane obecnie jako zabytek architektoniczny, służy Karmelitanom za klasztor. Hrabia Lanckoroński pochowany został na cmentarzu w Wiedniu-Hietzing.

Ów hrabia o polskich korzeniach odegrał również znaczącą rolę w życiu publicznym. Był jednym z pionierów nowego spojrzenia na ochronę zabytków. Angażował się w utrzymanie wizerunku miasta, ochronę całości jak i poszczególnych budynków starego Wiednia. To jemu m.in. zawdzięczamy uratowanie głównej wieży Katedry Szczepana, która bez niego uległa by zniszczeniu.

Lanckoroński utrzymywał kontakty z wieloma współczesnymi mu artystami; znaleźli się wśród nich, m.in. Arnold Böcklin, Hans Makart, Auguste Rodin, Marie von Ebner-Eschenbach, Rainer Marie Rilke i Hugo von Hofmannsthal; był również w stałym kontakcie listownym z licznymi osobowościami jego epoki.

Jego badawcze zainteresowania zaowocowały podróżami do Licji, Pamfilii, Pizydii  i do Włoch. Zgormadzony przez niego zbiór zdjęć (ok. 60 tys. ujęć), dokumentujący europejskie dzieła sztuki jak i podróże Hrabiego Lanckorońskiego posiada ogromną wartość naukową i historyczną.

Prezentowana w PAN Stacji Naukowej w Wiedniu wystawa ukazuje Wiedeń z historycznej perspektywy. Zdjęciom towarzyszą cytaty z piśmiennej spuścizny Hrabiego Lanckorońskiego, odnoszące się do przedstawianych na zdjęciach budowli i kompleksów architektonicznych. Tym samym ów Stary Wiedeń, tak jak odbierał go wtedy Lanckoroński, ukazuje się nam jako żywy obraz żyjącego miasta. Wykorzystane na wystawie zdjęcia z Fototeki Lanckorońskich pochodzą ze zbiorów Polskiej Akademii Nauk w Krakowie.

Projekt PAUart Polskiej Akademii Nauk ma na celu udostępnienie szerokiemu gronu odbiorców zbiorów ikonograficznych artystycznych i naukowych przechowywanych w Polskiej Akademii Umiejętności. W 2014 r. opracowaniem i digitalizacja objętych zostało 9 tys. Obiektów z kolekcji Biblioteki Naukowej PAU i PAN w Krakowie, Fototeki Lanckorońskich PAU oraz Archiwum Nauki PAN i PAU w Krakowie. Więcej na temat temat: PAUart jak również w dodatku informacyjno-promocyjny do Gazety Wyborczej.

Wystawa została przygotowana przez Adama Korczyńskiego, Aleksandrę Szymanowicz-Hren Joannę Winiewicz-Wolska i Annę Ziemlewską.

Jej uroczyste otwarcie miało miejsce 22 czerwca 2013 r.
W trakcie wernisaźu swoje referaty wygłosiły kuartorki wystawy:

Joanna Winiewicz-Wolska: Hrabia Karol Lanckoroński i jego córka Professoressa Karla

Aleksandra Szymanowicz-Hren: Śladami Hrabiego Karola Lanckorońskiego w Wiedniu