Joanna Kaźmierczak
14 czerwca 2018 r. w bibliotece Stacji Naukowej Polskiej Akademii Nauk w Wiedniu odbył się wykład Joanny Kaźmierczak dotyczący przedstawień „dzikich ludzi” w sztuce przełomu średniowiecza i nowożytności. Przedstawienia prelegentki oraz wprowadzenia do tematyki spotkania dokonał dyrektor Stacji w latach 2007-2019, prof. Bogusław Dybaś.
Joanna Kaźmierczak, doktorantka Uniwersytetu Wrocławskiego oraz stypendystka Fundacji Lanckorońskich, w trakcie swojego wystąpienia przedstawiła genezę, znaczenie oraz ewolucję przedstawień „dzikich ludzi”. Jak zaznaczyła Referentka, temat nie doczekał się do tej pory kompleksowej analizy, zwłaszcza przy uwzględnieniu nowych znaczeń, jakie u progu nowożytności zostały nadane temu przedstawieniu ikonograficznemu.
W trakcie swojego wystąpienia Joanna Kaźmierczak zwróciła uwagę na zróżnicowanie ikonograficzne oraz znaczeniowe takich przedstawień. „Dzicy ludzie”, w średniowieczu nacechowani negatywnie, u progu nowożytności otrzymali również pewne pozytywne konotacje – motyw ten był wykorzystywany do przedstawienia mitycznych przodków, czasu życia człowieka w zgodzie z naturą czy srebrnego wieku. Uchwytne są również literackie inspiracje takich przedstawień w dziełach Tacyta, Lukrecjusza czy Juvenalisa.
Warto zwrócić uwagę, iż temat ten był niezwykle popularny w malarstwie oraz grafice, choć zdarzały się również dzieła rzeźbiarskie. Jedno z najbardziej znanych przedstawień „dzikich ludzi” znajduje się na skrzynce wykonanej z kości słoniowej znajdującej się w zbiorach Kunsthistorisches Museum w Wiedniu.
Dyskusja po wystąpieniu Pani Joanny Kaźmierczak dotyczyła głównie ewolucji tematu „dzikich ludzi” oraz analogii ikonograficznych z terenu Polski.
Joanna Jakutowicz