Dr. Magdalena Żelasko

Z okazji drugiej rocznicy śmierci polskiego księdza i poety Jana Twardowskiego (1915-2006) polsko-austryjacka slawistka Magdalena Żelasko przedstawiła życie i twórczość poety pt. "Radośnie w drodze do Boga.
Przemijanie i starzenie się jako istotne motywy w twórczości Jana Twardowskiego", o nim też napisała prace dysertacyjną na Instytucie Slawistyki Uniwersytetu Wiedeńskiego. Po słowach powitalnych ze strony dyrektora Stacji prof. Bogusława Dybasia, prof. dr Bonifacy Miązek, który był opiekunem pracy dysertacyjnej pani Magdaleny Żelasko, przedstawił w ramach wprowadzenia do wykładu życie i twórczość poety, również na tle sytuacji politycznej panującej wówczas w Polsce oraz jej dramatycznych przemian w czasie jego poetyckiego życia. W dalszym ciągu zobrazował literaturoznawcze otoczenie poety a także dalszych przedstawicieli polskiej poezji katolickiej. Po wprowadzeniu prof. Miązka słowo przejęła referentka wieczoru pani Magdalena Żelasko. W swym wykładzie poświęciła się w głównej mierze znaczeniu humoru w wierszach poety, szczególnie w obcowaniu ze spełnieniem cierpienia, śmiercią i przemijaniem. ,,Ksiądz Twardowski“, powiedziała referentka ,,dodawał uśmiechu każdej chwili jego życia, które było nierozłącznie połączone z jego postawą życiową i modlitwą.“ Również w odniesieniu do samego siebie poeta nigdy nie utracił humoru oraz należytej miary autoironii. ,,Smutek jest grzechem, w przeciwieństwie do nadziei.“
Szczególnie obszernie poświęciła się pani Żelasko ostatnim latom życia poety, zdominowanym chorobą, na które nałożyły się trudne egzaminy życiowe. Również i w tym czasie był on pełny spokoju, pogody ducha i opanowania. Zapytany co myśli o śmierci, odpowiedział: ,,Nareszcie będzie wszystko jasne - to jest niesłychanie emocjonujące...Podczas tych myśli przechodzi przeze mnie dreszczyk szczęścia.“
Po śmierci 18 stycznia 2006, Twardowski został pochowany w ,,Krypcie zasłużonych“, znajdujcej się w Kościele Opatrzności Bożej w Wilanowie w pobliżu Warszawy. W pogrzebie uczestniczyły tysiące ludzi, także pani Żelasko. Nagrania i zdjęcia, które zrobiła podczas pogrzebu pokazała poruszonej publiczności na końcu wykładu.
Jako osłonę muzyczną wieczoru pani Natalia Żelasko, siostra pani Magdaleny Żelasko przedstawiła kilka wierszy Twardowskiego, które zostały skomponowane przez artystkę i zagrane na fortepianie z pełnym uczuciem, przekonywującą tonacją i barwą dzwięku.